 |
 CERTYFIKAT
ORGANIZACJA SPRAWDZONA 
Licznik odwiedzinDzisiaj 34 Wczoraj 41 Ten tydzień 150 Ten miesiąc 901 Ogółem 237699 |
 |
Poezja nigdy nie jest prosta i przyjemna. Te same słowa wypowiedziane ustami wielu osób potrafią mieć różne znaczenia, a splecione z nich zdania mogą sprawić kłopoty w pojęciu ich sensu. Opisując otaczający nas świat, nasze poglądy, nasze przeżycia, wypływamy na ocean wyobraźni. Podczas rejsu po nim kłębiące się myśli tworzą coś na wzór utworu literackiego, który przez krytyków może zostać nazwany nic nie znaczącym wierszykiem. Dla autora jednak, jest on czymś bezcennym. Jest pamiątką z rejsu po oceanie wyobraźni. Wiersz ma zainteresować, zmusić do postoju, pobudzić wyobraźnie, niekiedy być przestrogą. Stosowana przeze mnie forma przekazu może denerwować odbiorcę, a poruszana tematyka nudzić. Do każdego tekstu napisana została muzyka. Od wielu lat piszę ?do szuflady?. Myślę, że nadszedł czas, by lokalne środowisko zapoznało się z niektórymi fragmentami mojej pseudotwórczości. Non Nomen
?paradoksalne spojrzenie (moje zniewolenie)?
oślepiony mrokiem w moim świecie panującym, nie czuję nic ogłuszony milczeniem buntowników śpiących, nie potrafię śnić oszukany prawdą z ust ich płynącą, nie chcę wierzyć znów poparzony zimnymi łzami, nie będę oczekiwał na radosny cud... nie... porażony piorunem w słoneczny dzień, umieram na łące zagubiony w labiryncie bez ścian, widzę dusze płaczące podążam do nich, chociaż jestem martwy, ja idę, ja żyję? pragnę krzyknąć, lecz nie mogę, piję morze moich słów kłamstwo prawdę w sobie ma w zakłamaniu jestem ja nie zabijesz nigdy śmierci, uwierz mi... noc jest dniem bez blasku Słońca początek jest bratem końca w moich snach ja nie mam żadnych snów... rozśmieszony dramatem przyjaciół moich, upijam się sam pogrążony w rozpaczy szczęśliwych dni, w komedii znów gram złamałem linijkę krojąc chleb, rysując siebie ołówek zniszczyłem oddałem do naprawy mózg, a radio do psychologa zaprowadziłem nie chciałem słuchać polskich bzdur, mój słuch raniony nimi był przeczytałem melodię twą, wysłuchałem to co napisałeś mi odnalazłem zaginiony tekst, antypolityczne słowa trafiły do mnie wartości utraciły sens, a ja będę pogrążony w śmierci żył pogodnie... kłamstwo prawdę w sobie ma w zakłamaniu jestem ja nie zabijesz nigdy śmierci, uwierz mi... noc jest dniem bez blasku Słońca początek jest bratem końca w moich snach ja nie mam żadnych snów..
?moja twarz?
i patrzę na swoją twarz raz widzę dobro a raz zło raz światło dnia a raz noc i patrzę tak bez życia bo oczy jakby martwe ... i krzyczę na cały głos tak niewyraźnie odchylam się i zmieniam perspektywę spoglądania a różnic wielu nie ma bo to jednak wciąż moja twarz uderzam w lustro i ranię dłoń ranię twarz i myśli też nie ujrzysz uśmiechu i łez radości mej i patrzę na ciemną krew jak wino osłabia mnie... zamykam świata drzwi samotnie idę śnić odwrotnie piszę historię snów o wojnie dusz... i patrzę na swoją twarz... bo główną rolę gram ja...
?mogę?
mogę zamknąć pewien rozdział mego życia mogę zniknąć i zapomnieć i uciec stąd mogę wyssać swoją krew, zaspokoić pragnienie i zobaczyć Wasze twarze wpadające w zdumienie mogę rozpocząć batalię o Ciebie kochanie mogę odzyskać to, co zostało mi zabrane mogę iść przed siebie z krzykiem szalonym lecz czy będę z siebie zadowolony...(?) mogę spalić paczkę fajek i paść zjarany mogę przypalić sobie skórę i patrzeć na rany mogę pić drogie wina i zasypiać nachlany i być tym bardzo usatysfakcjonowany lecz nie będę podążał za blaskiem marzeń będę śnił wiecznie bez żadnych wrażeń będę pisał liryki subiektywne, ekspresyjne i popadał co sekunda w stany depresyjne może kiedyś się obudzę i zobaczę Ciebie czuwającą nad mym ciałem pogrążonym w gniewie kochającą każdą wadę i ubytki w charakterze spowodowane tą okropną ciszą w eterze... odurzony miłością, upojony szczerością pokłócony z życiem, naćpany radością przepalony samotnością i fałszywą wolnością zniknę ...
?mur?
uspokoję ból i ogarnę marzenia zaciągnę się szczęściem jak nigdy tak blisko od wiary stracenia jeden krzyk i mur nie do przeskoczenia... chociaż chcę, nie mogę stąd odejść i znaleźć się po stronie wolności mur za wysoki dla mojej słabości i ciągle rośnie na grobie miłości a po drugiej stronie jest wiosna taka jak ta, o której wciąż marzę nie zobaczę jej nigdy, bo ja sam zbudowałem ten mur ... ja pragnę ja marzę ja kocham lecz tylko w marzeniach, bo tak chcę nie wierzysz w słowa moje... bo nie obchodzę już Cię... może kiedyś zburzę ten mur... może wskrzeszę miłość umarłą i opróżnię radości wór i oddam Ci wszystko co mam...
?łzy przeze mnie?
..nie mogę żyć daleko
gdy wiem, że łzy przeze mnie
...makijaż rozmywają
a miał trwać permanentnie
marzycielem wiecznym chcę być
i przyszłości sny kreować już dziś
z wiatrem w górę unieść się...
i na ziemię nie spaść ...
jak najwyżej ,tam gdzie wolność
gdzie samotność nie tnie serca
bo tam uśmiech jest miłością
świat ten wojen nie pamięta...
lecz...
...nie mogę żyć daleko
gdy wiem ,że łzy przeze mnie
...makijaż rozmywają
a miał trwać permanentnie
"nowonarodzeni"
a gdy znikną czarne myśli i narodzę się na nowo wszystkie słowa będą białe będę inną już osobą miłość w sercu mym rozbłyśnie a nienawiść zniknie we mgle razem będziemy oczywiście po raz pierwszy życiem cieszyć się kiedy wiosna w głowach naszych sprawi, że znów zakwitniemy odejdzie myśl o śmierci zrozumiemy, że żyjemy mocniej będę kochał Ciebie bo zrozumiem co to miłość mocniej będę kochał Ciebie będę żył tak jak chcę przecież wiemy czego chcemy wszystko dobrze rozumiemy zniszczmy mur przeszłości i oddajmy się miłości cieszmy się sekundą każdą żyjmy wolno i radośnie każde z nas będzie gwiazdą która niebawem rozbłyśnie ... i wszyscy nas zobaczą...
(...)
Słońce gaśnie
Wiatr nie wieje
Tylko ciemność
Cisza
Pustka
Nicość mnie przeraża
A mój Anioł już nie mój
Znów ja sam ...
I pod skrzydłem swoim białym
Już nie mnie ochraniać będzie...
A zamknięte jego oczy
Nie zobaczą mnie w obłędzie...
Tylko pustka
Cisza
Spokój
I ja w całym tym spokoju
Nie pozbieram swoich myśli
Cisza rani słuch poważniej
Niż huk armat pod Bejrutem
Niczym wariat z twarzą dziecka
Co przebija uszy drutem Ktoś opuścił mnie za wcześnie
Tylko pustka
Smutek
Żal
Lepiej w ciemność wpaść tak nagle
Zamiast trwać ...
Mój Aniele wróć ...ja błagam
Oddaj ciepło skrzydeł swych
Przywróć serca mego bicie
Stłum krzyk ciszy i ...bądź ...
Nie opuszczaj mnie już nigdy
Daj nadzieję ...
Czas i tak mnie zniszczy kiedyś...
Ale dzisiaj proszę ...bądź ...
Bo ja ...
Potrzebuję Cię...
Słońce znowu blaskiem swoim
Moją twarz oświetli w dzień...
Noc nie będzie wiecznie żywa
A ja znowu rzucę cień...
"śnić ? Nie!"
ten ostatni raz odwiedzę świat a potem odejdę stąd na zawsze
ten ostatni raz głęboko w oczy twe popatrzę
ten ostatni raz pomyślę o tym jak mogło być cudownie
i odejdę stąd tam gdzie nie znajdzie mnie nikt...
i nie będę już śnił
nie ...
nie będę już śnił
nie ...
bez emocji
bez smutku i radości
w nicości pogrążony...
pustką odurzony...
czemu tak łatwo stracić wiarę w to co innym pozwala żyć
czemu trudno znaleźć miarę by zrozumieć żalu byt
przecież mógłbym wznieść się w górę i przed siebie podążać
lecz zbyt ciężko było szczęścia wór samemu rozwiązać...
i nie będę już śnił
nie...
nie będę już śnił
nie...
bez emocji
bez smutku i radości
w nicości pogrążony...
pustką odurzony...
zawiedziony...
"zakowolnik"
bo ja jestem tylko głodnym niewolnikiem zakochanym w córce swego Pana szukam wyjścia i mam tunel pod śmietnikiem gdy ucieknę ona znów zostanie sama wybrać wolność i zabić miłość na zawsze czy w niewoli zza krat na nią patrzeć i dotykać w myślach dłoni i całować każdego wyboru będę żałować i karanym być przez Pana swego za miłość, która istnieć nie powinna i czuć ból zadany z rąk jego ale ona jest bardzo silna nie ucieknę i w cierpieniu będę kochał stawię czoła Panu swemu i zwyciężę nasza miłość będzie krwią poplamiona a świat będzie się z nas śmiał....
Niewielka część ludzi z każdej społeczności posiada cechy, które określamy mówiąc o nich ?artystyczne dusze?. Wspaniale wzbogacają, ubarwiają swoją osobowością i twórczością środowisko. Cieszymy się, że i w naszej mamy takich utalentowanych twórców, których prace już zamieściliśmy na tej stronie. W tym miejscu mamy przyjemność przedstawić Państwu malarstwo Pani Joli Malinowskiej. Otrzymaliśmy zgodę na publikacje jej obrazów, systematycznie będą dodawane kolejne.
Łupinada Dzięcioł ta łaciata ptaszyna drwi sobie i rzecze: Co mi tam łupina, szyszki czy orzecha. Parę uderzeń dziobem i oporu zaniecha. Wiewiórka mi wierzy, lecz powiada: Niech ktoś czas zmierzy! Puszczam w ruch ząbki i łupince biada! Ja też wystawię zawodnika, co orzechów nie unika. Myślę, że najszybciej da sobie radę, mój faworyt - dziadek Wśród Dzidków unikat!
Wiosna 97 Wstała wiosna zbytnio z rana i jest bardzo rozczochrana. Parska wiatrem, deszczu śliną. Straszy wszystkich kwaśną miną! Skąd wziąć kwiecia na bukieciki? Żebyśmy ją wspólnie udobruchali . W lutym przecież jak wiecie, pod ziemią jeszcze kwiecie. Może pożyczyć przebiśniegów od górali? Oj! Kapryśna ta kobietka, będzie zła bez bukietka. Naradźmy się więc pręciutko, bo nieprędko będzie cieplutko. Jak będziemy długo zwlekać, możemy jeszcze na mróz ponarzekać!
Mój telefon Mój telefon jest inny. Szedł do mnie siedemnaście lat. Teraz mieszka na wsi. Mieszkanie ma z widokiem na jezioro. To KTOŚ! Dużo może! Jest moim oknem na świat Ciekawe ile przyniesie wiadomości dobrych a ile złych? Czy za czekanie na siebie, nie odpłaci wiadomością, której wolałbym nie usłyszeć?
Zostać kimś Zostać kimś bez urodzenia. Bez chrztu i bierzmowania, bez płaczu i pieluch brudzenia. Bez picia mleka matki i jedzenia życiodajnej papki. Zostać kimś bez matki i bez ojca. Nie korzystać z grzechotek i kojca. Kimś bez ciała co nie myte śmierdzi. Bez mózgu co się na mózg sierdzi. Zostać po prostu kimś bez życia i śmierci. Zostać wielkim nikim i robić porządki: Chaos w zbiory galaktyk zmiatać, dbać o los wszechświata, przypilnować czasu porządki, ścierać kosmiczny kurz i Pegazy paść w gronie poecich dusz.
Szkoda ale Szkoda, że nie jestem bogaty, ale przecież nie jestem biedny. Szkoda, ze nie jestem zdrów jak rydz ale przecież nie jestem bardzo chory. Szkoda, że nie mam pięknej żony, ale przecież nie jest brzydka. Szkoda, że nie mam wybitnie mądrego syna, ale przecież jest mądry. Szkoda, że nie jestem już młody, ale nie jestem taki stary. A jednak szkoda, Anie ale.
Pamiętaj Kiedy twoje ciało i serce miłość kobiety oplecie pamiętaj! To pasożytnicza liana. Jak już będziesz pusty i nie dasz podparcia, to ona niby przerażona, poszuka łez otarcia. Wyssanym uczuciem pijane ramiona, jak macki rozrzuci dookoła! I następne serce i ciało do wyssania przywoła
Jak to będzie Jak to będzie kiedy braknie sił, na trzymanie w ręku wędki i kieliszka Jak to będzie kiedy nie będę mógł się umyć I nie będę mógł już chodzić Jak to będzie kiedy powietrze do płuc, wtłaczał mi będzie respirator Jak to będzie kiedy oczy zaczną patrzeć w siebie, a duszy zaczną rosnąć skrzydła
Piórko i wróbel Fruwało w górze, piórko i nieduże. Lot jego był krótki. Zaniósł je wróbel do swojej budki. Gniazdko nim wyłożył, a potem się na nim położył. Mogło polecieć wyżej, gdyby nie zazdrosny wróbel co lata niżej!
MYŚLI Jeżeli sam siebie drażnisz, to się odszczeknij!
Być nikim, to duża odpowiedzialność. No i trzeba sobie na to zasłużyć!
Miłość, przyjaźń i życzliwość są złudne. Książki, muzyka i psy są prawdziwe. Kim jest mag, który uwierzył, że magia jest prawdą?
Można sięgnąć do źródeł i napisać nowe źródło.
Wielu ucieka przed tym co zastali.
Podczas pisania trzeba uważać, by przelany tusz ? nie był kleksem.
Najpiękniej o miłości wypowiadają się ci, którzy opuściła. O chlebie ci, którzy byli głodni. Czyżby o muzyce powinni wypowiadać się głusi, a o urodzie świata ślepi
Podobno jabłko niedaleko pada od jabłoni. Lecz teraz takie czasy, że syn do ojca przylatuje samolotem, a dziadek wnuczka może nigdy nie poznać.
Coś mi się wydaje, że masa wytworzonych przez ludzkość śmieci, byłaby większa niż masa ludzkich mózgów.
Pisanie było jego życiem, czy pisząc, życiem nie ryzykował?
Był tak zdrów, że czuł się nieswojo.
Łatwiej byłoby byś patriotą gdyby nie podatki.
Nikt nie wie lepiej oda nas, że inni są głupsi.
Kiedy z dowcipu śmieje się tylko opowiadający, to są różne możliwości.
Dlaczego więcej oklasków zbierają opowiadacze dowcipów niż ich autorzy
Słodycz cukru w herbacie nie zmienia się w słodycz wypowiadanych myśli.
Zepsuty samochód przestaje być samochodem.
Chory na cukrzycę nie ma chyba słodkich myśli
Uładzony dowcip jest jak podgrzane zimne nóżki.
Nie wiem, czy to moje pisanie jest dobrze urodzone I żeby nie było ja z tym prosięciem, co to tak dobrze żarło i zdechło.
Wielu, mogłoby zacząć wąchać swoje stopy. Przemysł kosmetyczny okrzepł!
Zdarzyło mi się rozmawiać z moim Ojcem, o organizacji Jego pochówku tak, jakby to była, organizacja prywatki. Fajne co? Czy potrafię tak rozmawiać ze swoim synem?
Czy kanibal soli swoje potrawy? Nie sądzę. Przecież w jego daniu jest wszystko czego potrzeba człowiekowi.
Jarosze to obłudnicy i nieuki.
Przyjaciele są jak gotowana woda ? odparowują.
Są ludzie, którzy jedzą psy. Bywają psy, które Kto nauczył psy smaku ludzkiego mięsa
Czy poeta może popełnić samobójstwo? Może , ale nie do końca. Powinien to opisać.
Gdzie jest wzorzec metra? Wiem. Gdzie do cholery jest wzorzec człowieka? Jest tak potrzebny!
Widome kalectwo też jest potrzebne. Zastanawia.
Ja i on Może szargam świętości, Lecz gdybym się nawrócił Tych dwóch co są we mnie Mocno bym skłócił!
Uczłowieczanie Uczłowieczam psa Korę. Kora to suka ma. Z jej strony, Ten proces też trwa.
Kostura Każdy ma swoja kosturę Czyli skostniałą naturę. No, może nie całkiem. Jak ją rozruszać? A może ciałkiem!
Przyjaciele Miewałem przyjaciół I dowolne rozmów tematy. Były na plus i na straty. Tak było kiedyś. Już nie pamiętam daty.
Buzia i czasu horda Zmarszczki na buzi, Więcej niż tuzin Pracowników czasu Rzeźbi ci nie dla grymasu. Bo gdyby nie ta artystyczna Czasu horda, Była by bez wyrazu Twoja buzia.
Obżarstwo Dziś rano przy śniadaniu miałem spotkanie, Z bardzo hardą musztardą. To było skromne danie. Musztarda była śniadaniem.
Muzyka taktyka Dla mnie słuchanie muzyki, To wyraz życiowej taktyki. Bez muzyki życie, To dla mnie wnyki
Tęsknota Czasem smutek wielki jest tęsknotą Do zwykłej butelki.
Petycja Ta śliczna Alicja jest jak petycja do Boga, Że jedne są ładne, a inne o laboga!
Służba do d. Pieluchy służą nam Całe życie. Za młodu oficjalnie, A na starość skrycie.
Przerosty Nie jednemu się, W głowie mąci ? Jak zmienić przerost prostaty Na przerost prącia.
HMM Starzec sikał i się zastanowił, Jak taki malec duże dzieci zrobił?
Myślenie zależne Myślał że się o nią otrze Ale spostrzegł, że są słodsze. Myślę, że wszystkie są słodkie Gdy prącie nie wiotkie.
Pytanie pani D Pytała p. Dudkowa p.Dudka: Czy dziś, Ne wystrychnie mnie pan Na dudka I wreszcie mnie wydudka
Apetycik Nigdy nie sięgnie dopieszczonych grona, Bo zbyt zachłanna ta jej czarna wrona
Pracoholik Tak współpracował z pielęgniarką, Że z rozpędu zajął się jej szparką.
Skutek zbieractwa Sroka co wszystko zbiera, Kondoma w sreberku zaniosła do gniazda. Srok mruknął: choć nie pora niech raz da!
Żart natury W kopalni czy też w sercu zawał. To taki natury kawał. To nic innego Jak jej gra w chowanego.
Polowanie Nie tylko my zdobywamy panie. Polują też na nas, Nie tylko my na nie.
Pytanie Czy seksualna ciemnota To cnota?
Przeciwne wiatry Stary wierny mąż zamarzył ? bryknę! No i bryknął. Zaraz wrócił, bo pryknął.
Pszczela niedziela Weszła pszczoła do monopolowego. Poproszę kroplę miodu pitnego. Na to sklepowa ? to się nie opłaca Ja się nie chcę opić, ja tylko mam kaca!
Mały zysk Tak ją cnota uwierała, Że chodzić się bała. Po defloracji też chodzić się boi, I pod latarnią stoi.
Słusznie Słusznie zrugała go za czas Jak poświęcił na zmaz
No trudno Chciałm naśladować w pisaniu Leca. Wyszła heca: Mózg wrak, Słów brak, Tusz jak lak, Treść jak flak.
Gorzka słodycz Po pieszczotach przyszły miłości. Czyżby gorzki ten słodki owoc miłości?
Tylko chcieć Do baru Pod Krukiem Miał pod górę i brukiem. Siąpiło ciemniało Wizyta widać była udana, Bo trwała do rana.
To! Sztuka Po górach bez plecaka chadzała, Ale szczytów dużo zaliczała.
Przykra odpowiedź Ej Wy! Pieniądze! Gdzie wasze żądze? W kieszeni się ocieracie A dzieci gdzie macie! Odpowiedź dały: My pedały!
Rozrzutny Tak tego mało od żony dostawał. A jednak rozdawał.
Przyczyna niedomagań Niedomagał wciąż Pewien mąż. A to mało zarabiał A to za dużo pił. Żonę tym osłabiał I jej zdaniem gnił. Niedomagań miał więcej: Lenił się po parę miesięcy, Nie dopieszczał małżonki, Choć miał wszystkie członki. Jak uleczyć faceta? A może żona nie ta?
Żart natury W kopalni czy też w sercu zawał. To taki natury kawał. To nic innego Jak jej gra w chowanego.
View the embedded image gallery online at:
http://www.bmzch.pl/zw9i%c4%85zani-z-ziemi%c4%85-chodeck%c4%85.html#sigProGalleria73d2fb9c09 Schodzę?! Go – dostałam? Go – zdobyłam? Czy o Go – marzyłam? Schodzę? Już tu jestem, Tu jestem Ewą! Schodzić? Jeszcze jedna flaga! Wbijam! Teraz aż na 8000 + 1 metr Flagi prawie mojej! Jestem tu! Państwo ze swoją flagą Jestem tam Nie ma Państwa Jestem Ja! Ewa Żeby Polska byłą Polską! To nie ma Polski? Kto wobec tego, pełni jej obowiązki? Janku! Żeby była? Dla Ciebie? Zapominasz , że to kawał ziemi! Ty sztandaru jej Zębami się trzymasz i fruwasz Pamiętaj, że kiedyś wgryzłeś się w sztandarową czerwień p. Pietrzakowi Halo Kosmos! Tu Ziemia, tu Ziemia! Jest rozpoznanie Z jakiegoś robala powstał człowiek Ten świrus atakuje jak wirus! Od środka! Wyrywa mi złoto i węgiel; Fedruje wypija ropę - dymem mnie truje Jak go było mało, miałem tylko gorączkę. Próbuję się bronić, a to zmyć go powodzią, otrząsnąć trzęsieniem, wypalić pożogą, Robiłam też okłady z lodu! Teraz próbuję go podgrzać Nic nie pomaga! Jak tak dalej pójdzie to jak, to wirus zniszczy mnie ten świrus! Chyba zaczynam umierać! Ratunku Halo Kosmos ! Tu Ziemia! Pomocy Powstał człowiek z jakiegoś robala! Ten świrus atakuje jak wirus! Od środka! mnie wypala! Wyrywa mi złoto i węgiel fedruje wypija ropę, dymem mnie truje! Próbuję się bronić przed zarazą Zmywam ją powodzią otrząsam trzęsieniem posypuję wulkaniczną sadzą Robiłam też z lodu okłady Stosowałam różne zagłady. Nie pomagało nic! Może ogólne ocieplenie pomoże? Dam znać jak skutkuje Oby to nie był dla zarazy pic! Szykuj pomoc, bo mnie ogarnia niemoc! Kiepski e rokowanie Pani Wando Dawniej nie wiedziałem co to miłość Więc nie mogłem Nią obdarzyć, a o Twoim ciałku łasym na ciepłe i stałe uczucia tylko pomarzyć Kiedy mi w temacie wiedzy przybyło, Ciebie już w okolicy nie było Lekarze weterynarii I cóż było naszym obowiązkiem? Ratowanie życia zwierząt? Czy żeby się odpłaciły z nawiązką. A to jako pociągowe, A to jako urodziwe A to jako obfitość na talerzu. Za nasz trud nie dziękowały Nie był on w Ich interesie o czym dobrze wiedziały. Pani Wanda Ma wszystko, Najbardziej zdanie na temat, o który jeszcze nie zapytałem. Najsprawniej posługuje się telefonem. Nie dzwoni!
Dobra zmiana Patrzcie jak to się zmienia Kiedyś w kościołach były owieczki Teraz to kurczaki do skubania albo baranki do strzyżenia. Duszpasterstwo Sypie się z ambony polityczny susz, To pasienie barankowych dusz. Tuczą się od tego pasterze obłudni w wierze Baranki są strzyżone i niewolone. Koniecznie Trzeba Polskę wyrwać z unii bo w Polsce za mało chodzi do komunii Z resortów wyrwać pieniądze na rydzykowne żądze! Od małego szkolnictwem ogłupiać młodzież Żeby kościół miał na odzież. Myśl Nieograniczonej radości z trzeźwości gratuluję i zazdroszczę
Łzy smutku Jakże mi Cię żal Polaku, Polko! Jakże mi Cię żal Polski Człowieku! Jakże się dziwię, że opanowałeś oddychanie Wcześniej niż ci Kościół na to pozwolił Mamy dziś Ty jesteś Ja jestem Mamy zamiar być nadal. Ty mnie nie lubisz ja Ciebie też. Jednak mieszkamy, żyjemy tylko tego życia nie kochamy Pytanie Czy mógłby zaistnieć INSTYNKT bez wcześniejszego myślenia i doświadczenia? Pytanie Religia w żłobku Religia w przedszkolu Religia w szkole Religia w wojsku Polityka w kościele Jak to nazwać? Koronalny wyrzut masy To dobrze, że Słońce jeszcze nie zgasło i wstał dzień. Żeby tylko nie zaświeciło za mocno Bo to będzie ostatni dzień. Myśl Człowiek człowiekowi – człowiekiem. Coś o miłości? To poetycki banał, a dla tak zwanych uczuć – kanał, Pojęciem miłości próbuje się zamaskować najgorsze co w ludzkości Przeprosiny Wiem, że ciężko być moim znajomym Wybaczcie! Trzeba było być ostrożnym. Teraz możecie tylko rzucać słuchawkami, bo mnie to boli A może te trochę wytrzymacie? Jakieś dwadzieścia lat?
Jest pismo Nie wiem dlaczego nazywa się święte. Czytałem Powinno nazywać się Święte – Nietknięte A to po to, żeby się nie zarazić głupotą! Gorączka Leżę z gorączką ta dziarsko mnie do poduszki dociska niewidzialną rączką. Wyciska ze mnie siódme poty tak, że na inną gorącą nie mam już ochoty O jednej takiej Ta Twoja cipa Kiedyś pewnie niezła kwatera po tylu mieszkańcach to po prostu rudera
Pytanie do wszystkich Dlaczego szkodzi nam nikotyna, a śmierć ludzi z głodu W Afryce już nie? Pytanie do wszystkich Dlaczego nadmiar alkoholu na jednostkę zabija A nadmiar dolarów już nie? 24.03.2013 Kuzynowskie zauroczenie Opętany przeżyciami Obłożony latami Ale taka okazja Czy w rodzinie wypada? Czy to nie zasad zdrada? A może te skrupuły to przesada? Czy tylko wolno mi o Tobie marzyć ? Ja chciałbym się Tobą zakazić! Dostać od Cienie gorączki żebyś podobnie się oddała! Ale bez obrączki! I za przeproszeniem żebyś w ten sam sedes srała i tym się nie krępowała. Może więc „zgrzeszysz” ze mną myśleniem i ciałem? Potwierdź, że nie tylko ja tego chciałem. Lecz proszę się nie spóźnić bo się nie przyznam! że to jest moim marzeniem, choć na mojej moralności może położyć się cieniem
Pomnik Pierwszemu, który zaproponował myślenie POMNIK? Łatwo mu było przecież! Myśl Wszyscy robią kupy! Czy wszyscy po sobie sprzątają? Pytanie Bóg wymyślił człowieka? Czy małpa Boga? Czy Czy człowieczeństwo człowiecze Jest człowiecze czy przyrodnicze? Światy Są! Ja Je widzę, słyszę, czuję! Po co są, nie wiem. Czasem je odwiedzam. Was też zachęcam.
Zakłopotanie Jakie to wszystko banalne Jakie życiowe Jakie naturalne Złożone z tych tak prostych, niepojętych i niezrozumiałych cząstek i chwil Jak Cisza Raz jest zmrokiem Raz jest światłem Czasem ją bierzesz Czasem dajesz Albo o nią prosisz jak na siebie krzyczysz i siebie nie znosisz. Myśl Myślę, że nogi to Pegaz ma dla urody. Mini ogień Z iskrzenia powinien być płomień Jak się drewno z drewnem nie styka płomień znika.
Myśl Gdyby Życie Znudziło się życiem Lub miało kaca? To co? No proszę, to co? Myśl Gdzie jest ten Wszechmocny, który, spełni wymagania wszystkich Bogów? Myśl Czy myśl ma falę uderzeniową? Myśl Przeraża mnie fakt, że wszyscy uzurpują sobie prawo do bycia ludźmi. Ostrzeżenie Panowie, Uważajcie na Panie, bo potrafią z Was zrobić papier toaletowy i używać go zgodnie z przeznaczeniem Myśl To proste. Tam gdzie nie ma nic to dopiero początek A jak będzie wszystko to będzie miejsce na nowe?
Myśl Czy jest religia za wyznawanie, której wierni nie płacą? Myśl Dlaczego jednej religii wystarczy jako datek parę płatków róży i garstka ryżu, a inną zadowala podanie finansowego konta w banku? Myśl Czas ma przechlapane, bo każdy ma sposób na jego zabijanie! Myśl Kataklizmy! I co się tak dziwicie> Żywioły są u siebie! Myśl Kiedy Wszystko było pierwiastkami, to bakteria była Bogiem? Zagadka Zgadnijcie, gdzie obowiązuje zasada: Zdegradować osobowości wynieść na piedestał idiotów żeby można było nimi manipulować. Zgadnijcie!
Bardzo trudne pytanie Ilu ludzi na raz może bogu z uwielbienia włazić w dupę żeby dostać hemoroidów. Byłby krwawa ta boska kupa. A propos Czy bóg sra? Kiedy znajduje czas na sranie? i czym sra? Rachunek nie sumienia Przeraziłem się tego wszystkiego co piszę. Nie mam granic! Za nic mam wiarę miłość także a nawet życie a jakże. To strasznie o mnie mówi! Trzeba było jednak nie uczyć mnie czytać i myśleć Macie mnie za karę.
Znowu pytam Ciemność jest rodzajem światła Człowiek jest rodzajem człowieczeństwa Który z tych niematerialnych bytów ma większe w kosmosie prawo? Zazdrość Gdzieś tam w kosmosie Gdzie etylowy jest Składnikiem kosmicznego życia musi być ciekawie, Wylatuję dziś w kosmos Trawa Być mądrym jak trawa! Słońce i woda jej strawą Na zimę kołderki jej nie potrzeba Jaki tani byt O Nieba! Europo! Ratuj Polskę przed powrotem średniowiecza Wyzwól Ją spod Kościoła pieczy! Powrót do przeszłości Maczugą GO Laską GO Buławą GO Smaczna jest potrawa Z NIEGO Może jednak stanąć kością lub na barykadach ON Jakaś gilotyna chyba została? Stwórca nie ogarnia Skazany niesprawiedliwym wyrokiem na życie czekam na odwiedziny Sędziego Cisza i wszechobecną pustka Dlaczego zostałem skazany Domniemam! Ale żeby duszę skazać razem ze mną? To musi być KTOŚ! Kim On jest i gdzie urzęduje Tą nieludzka nadludzkość?
Dzieje Dzieje się dzieją Dzieje się nawet w dziejach Czy tam czas jest w czasie? Czy nadąża? Czy powinien zawiesić swoją działalność? Pełnia radości życia Mam tyle lat żem już nie chwat Mam ciężko chorą żonę, która na leki i opiekę wydaje mamonę! Syna też mam lat czterdzieści Zakochanego rozwódce i dwójce dzieci. Mam tez głowę pełną myślowych śmieci Mam też więcej podobnych radości Już mnie to nie złości O NIEBA Czego mi więcej do kochania życia potrzeba? Liście Są najpracowitsze Jesienią kryją się chytrze Wiosną pobudka Tworzą to co wdychamy z ochotą i pozwalają nam być niecnotą! Myśl Mógłbym wymienić stare graty, ale co z moim światem? Myśl Pracuj po cichu na wielkość, głośno na popularność. Prawda Jak wszyscy nią się nacieszyli Zamienili na kłamstwo. Bardziej popłaca. Kiedy ALBA Ukrywająca cnotę powstania kiedy zdecyduje się na wspólne z kosmologią oszałamianie ludzkości Czy? Bozon Higsa Czy Boska cząsteczka Wam naukowcom potrzebna jest do dalszego wyłudzania pieniędzy do rzekomych badań nad składową kosmosu? Myśl Są tacy, którzy podporządkowują Swoje życie tak zwanej miłości a potem dziwią się, Że są życiowymi rozbitkami.
Objawienie Obłęd, ignorancja, strach przed sobą, prośba o łaskę sił których nie ma Obłęd Uświęcony przez Kościół gwoli zarobku Konstatacja Nie wszystkim potrzebne są książki, Niektórym wystarczają Kazania Ostrzeżenie Bezkolorowe światło ostrzegawcze Krzyśkowi czasem się włącza Jedzie na oślep Pytanie Czy klepsydra to też jakiś życiorys? Myśl Życie od urodzenia do śmierci To jest coś. Życie z dnia na dzień to strata czasu.
Bezboże Jeżeli w nocy, zimą na wsi płacze pies To Bóg śpi. Interesy Kiedyś przyszedł do mnie na wódkę Stary Rok z prośbą bym nie pił z Nowym. Pytanie lingwistyczne Dlaczego Bóg nie przemawia do nas językiem Azteków Staropolan albo wieloma innymi oraz barzeczami tylko łaciną: Poliglotą to ten Pan nie jest. Jezusiczku Odmów Ojcze Nasz I bierz się za robotę! Ratuj swoje barany przed: powodzią tsunami człowieka przed człowiekiem tudzież upływającym wiekiem TY Wieczny Dzięki Nam Jezusiczku Czy konserwowanie głów innowierców w miodzie suszenie na wietrze balsamowanie solą To Twoje wymysły? Ty niezły alchemik jesteś! Sat: to też Twoja propozycja? Powiedział RABB! „Gdyby nie było Boga To niech nas Bóg ma w swojej opiece” Mówię Ja! Nie widzi jak w Jego Imieniu zarzynają się jego barany? Śpi? Niech otworzy oczy i przypierdoli Niewiernym Taka uwaga Przecież na tym świecie Umierają dzieci zdrowe prawidłowo poczęte Muchom i ich larwom za dom służące tylko w Afryce pod opieką tego bydlaka Hosera Co na to „papież” Uwaga taka Co z tym czasem ? Zimą biegnie powoli Czy latem przed czymś ucieka? Pretensja Dlaczego nie znasz języka hinduskiego i jego odmiany umierające tam dzieci w tym języku proszą o życie Ty pseudo omnipotencie Hinduskie dusze to nie Twoje?
Bicie się w piersi Albo w głowę Wszystkie dzięcioły Nie pukały głowami tyle razy w drzewa ile razy ja pukałem Się w swoją głowę Myśl Nie fajnie jest czuć jak umierają pomysły
Trudne pytania Jak pytać subtelnie i bez urazy? Siebie Mądryś ty czy głupi? Jak zapytać męża czy się nim czuje? Jak zapytać dziecko Czy ma ojca? Jak zapytać żonę Czy dziecko jest po jej mężu ? Jak zapytać Papieża Czy jest Bóg? Jak zapytać Boga Kim jest papież? Jak zapytać pijaka czy mu wódka szkodzi? Jak uzyskać odpowiedzi?
OMEN Którzy dziś próbują pisać lirycznie są głusi i ślepi, Krew na całym prawie świecie Się leje A Oni onanizują się, poetyckimi zwrotami o niesieniu pomocy. Nie da się pociągnąć do odpowiedzialności przed trybunałem sprawiedliwości bo są te skurwysyny po świecie rozrzuceni a i wśród nas żyją. Wszystkich nie znajdziemy Jedni umrą inni się urodzą. Czy Pan Bóg chciał żeby tylu morderców mordowało A gdzie to Boże Ciało przy komunii spożywane A może Ci mordercy Z TEGO Ciała Siłę czerpią?
A Stypa? To taki ochlaj z radości, że ten czy ów Już odszedł Chciałbym posmakować łez Cieknących z cudzych oczu z okazji mojego pogrzebu Pewnie wszystkie byłyby Słodkie Co jest najważniejsze? Najważniejsze jest gówno Jego barwa, zapach, Konsystencja oraz kształt Ważne jest też, żebyśmy sami mogli to skonstatować oraz sami mogli je kształtować Wiosenne skojarzenia Nim skowronki uderzą w swe dzwonki Wcześniej musi obudzić się żyto! Tam dopiero wśród źdźbeł domostwo spróbuje zbudować samczyk jak spełni polecenie to i dupy dostanie Jak to w przyrodzie!
I tak nie uwierzyłem! Nawet nie wiedziałem, że mnie ochrzczono. Przy bierzmowaniu miałem już świadomość, że należy klękać bardziej przed klechami niż Rodzicami. Czy Bóg to wie? Biedni moi Rodzice! Buźka Gieniu! Buźka Staśku! Czy mogłem się oprzeć? Dziś tak litościwie patrzyła na mnie TA FLASZKA Uległem! To nie igraszka Ma moc Choć milczy Działa Bez dział zwycięża Ze mną! Myśl Można by pomyśleć, że łzy płaczą, one oszukują Myśl Pamięć nie jest od pamiętania Ona jest od szantażu. Myśl Królowa – od Króla owa Chyba, że Elżbieta Myśl Całe te ludzkie chęci zasiedlenia kosmosu medycznie powinny być zakazane To przecież zakażanie człowiekiem. Myśl Dlaczego jesteś taki pewien dnia i godziny Przecież masz żonę i kochającego syna! Pomyśl On Ją pojął za żonę Ona Go za jego pieniądze Myśl Słoń - ce To taki w drodze mlecznej osobnik, który trąbą Koronalnego wyrzutu masy może nam przypierdolić Myśl Za młodu popełniałem błędy Dzięki życiowemu doświadczeniu robienie ich na starość przychodzi dużo łatwiej Myśl Fajnie jest wsłuchać się w siebie w samotności, tylko po tym co się usłyszy strasznie się bluźni. Wizyta Droga Śmierć bądź Droga Śmierci Witam Pogadajmy Kogo? Za co? Dlaczego? W tym momencie wycofuję pytanie Proszę o bliższy kontakt idę się napić towarzysko W Pani oczywiście obecności
Wiosna 2017 Ciekawe kto Ją obraził? Wyraźnie się wściekłą! W różnych miejscach urządziła małe piekła a to mrozem przymroziła a to śniegu przyprószyła a to deszczem podtopiła Moje kwiaty i szpaki oszczędziła. Czyżby ją jakiś kosmiczny partner zdradził? Ja bym mu doradził. Pożyczę kwiatków, a szpaki zaniosą. Nie jest chyba taką osą by się udobruchać nie dała. Dobrze, że go nie spotkałem bo pewnie by się pytał czy ja nie zdradzałem
Bezszypułkowy Posadziłem dąb bezszypułkowy blisko tarasu od słonecznej strony żeby cień dawał. Wyrósł, daje ale coś mi się zdaje że uczucia nie odwzajemnia Od jesieni do wiosny liście gubi jakby się ze mną czubił Grabię i grabię A on gubi i gubi Może zmuszając mnie do ruchu pokazuje, że mnie lubi? Pytanie Czy można umrzeć bez udziału śmierci? Żeby sobie odpowiedzieć na to pytanie, będę musiał osobiście zaangażować się. Od czego zacząć, bo przecież ma ona swoje prawa i obowiązki! Podpowiedzcie! Wszyscy do przyrody należący! Panie Janie Boisz się Oświecenia pozostaniesz NIEWOLNIKIEM Płaczę nad Tobą Krzysztof Ziemia Niezłe danie dla ludzkości. Pogryzie, przełknie puści bąka. Myśl Każda droga to kocie łby Myśl Pani Wanda ta z Gdańska to niezła zawalidroga uczuciowa Myśl Nie da się przeżyć życia bez używek użycia. Myśl Bywa, ze ktoś Wam okazuje gram serca, a Wy mu odpłacacie kilogramami uczucia. Oby zasłużyć Przygotowałem wódeczkę i zakąseczkę towarzystwa brak trochę mi nie w smak Nie ryzykuję Zapukałem do drzwi wieczności Czy by mi do towarzystwa jakiej zdrowej dupy nie podesłali Odpowiedzieli Na stałe nie tylko do towarzystwa! Dobre i to! Więc gadamy Na pytanie komu jest potrzebna Odpowiada: wielu mnie prosi bym przyszedła ale nie jestem tak ogólnie dostępna! Trzeba sobie na mnie zasłużyć. Jak ty Krzysiu No to buźka. Powiem wam niezła dupa Potrafi poderwać. Jestem już cały jej tylko mimo wódeczki i zakąseczki terminu mi nie wyznaczyła. No po prostu zmarnowany wieczór. Rozmowa z Janem Na egzystencjalne pytanie Gdzie jest Bóg na razie otrzymałem dwie odpowiedzi: Proszę wyjść Spierdalaj Pytanie robi wrażenie! Im więcej mu w ludzkiej przestrzeni zajmuje ciało Dla mózgu przestrzeni mało! Brzydkie M
Westchnienia Pod niebem jest pięknie dziś od westchnień i dusz pod niebem jest szaro od naszych żalów i gróźb.
Pod niebem jest pięknie tak od naszych życzeń i tęczy barw pod niebem ulotnie jest od marzeń jak lotny ptak.
Czasem spadnie deszcz jakby pękły te chmury łez i poczujesz jak ja że ten smak życia dawno już znasz.
Więc znowu do nieba wznieś westchnienia i żal to miejsce jedyne jest gdzie mieszczą się nasze marzenia.
Więc znowu do nieba wznieś krzyk naszych marzeń i próśb tam dobrze i będzie gdy tu na ziemi zabraknie ci słów.
10.06.2011r.
Nadzieja Czasem dla chwili warto żyć nawet gdy nam szczęścia brak trzeba z nadzieją dalej iść bo serce nam tak karze.
Bo to co się zdarzy z biegiem lat to jeszcze czas pokaże warto o tym śnić.
Pięknych dni będę szukać dalej choć się ze mnie będą śmiać że życia sens pojmuję tak to ja takie marzenia babskie mam.
Chociaż się wokół zmienia świat to miłość przecież zawsze trwa więc kiedy przyjdzie taki czas i da nam o tym znać nie zgubmy jej bo miłość jest jak wielki las trudno ją odnaleźć a jeszcze trudniej o nią dbać.
02.07.2011r.
Cicha nocka Gdy zbliża się nocka świateł przyćmiony blask księżyc na niebie już świeci i niebo pełne gwiazd.
Księżyc do okna mi zagląda raz po raz ja spać nie mogę myśli krążą mi po głowie może dziś spełnią się moje sny.
Bo kiedy oczy zamykam słyszę jak muzyka cichutko gra nie ma jej nigdzie zapisanej to szept ciszy nocnej.
Bo to są moje marzenia im więcej myślę tym bardziej stają się prawdziwe są we mnie takie marzenia ale je pozna tylko ten kto samotności pozna smak.
To są moje marzenia widzę gdy cisz nocna trwa, już wiem że ważna jest nadzieja że marzenia piękne są potrafią się nieraz spełniać.
Już wiem jaką drogą kroczyć mam by nie zbłądzić wśród fałszywych gestów i kłamstw tylko cieszyć się z każdego pięknego dnia.
20.07.2011r.
Wyznanie Dni bez ciebie tak powoli płyną czekam niecierpliwie na tą chwilę Serce jak szalone Bije zrozumiałam po co żyję.
Wiem że czujesz to co ja za krótko chwila nasza trwa niech się chwila ta zatrzyma przyjaźń nasza wiecznie trwa.
A kiedy rozum karze zwątpić ludzka złość nas rozłączy wtedy słońce ześle na nas swój blask mi znów myśli napłyną przez niebo do gwiazd.
Tam w niebie Wysokim daremnie będę szukać słów by przyjaźń naszą zatrzymać znów.
Sierpień 2011r.
1974 Dawno dawno temu Dawno, dawno temu w pewien kwietniowy dzień dziewczyna swego chłopca spotkała poszli na spacer o pięknej przyszłości marzyli razem.
Nagle pociemniało niebo zasnuło się ciemnymi chmurami ? będzie padać.
Dziewczyna prosi ? chodź miły ze mną do domu, w domu rodziców nie ma niepewnym krokiem chłopak się zgadza cóż ma zrobić jak zaraz będzie padać.
Panna drzwi otwiera lubego do domu zaprasza ale on grzecznie pyta czy to tak wypada? gdy rodziców w domu nie ma poczekaj mała ja zaraz wrócę i wyszedł.
Minęło chwil parę w tym czasie rodzice wrócili na dodatek z gośćmi no i pełna chata.
Kiedyś tak nie było jak dziś o pozwolenie trzeba było pytać rodziców czy chłopiec może przyjść.
Dziewczyna z niepokojem spogląda w okno co tu robić, myśli sobie przecież za chwilę mój miły tu przybędzie.
I tak się stało on był pewien że chata pusta i bez pukania wkroczył do mieszkania o dziwo stanął jak wryty a tu ludzi pełna chata.
Speszył się bardzo ale szybko nadrobił swą gafę przedstawił się przywitał ze wszystkimi mile został przyjęty a śmiechu było co nie miara.
Popatrzył na swą miłą miał trochę żal do niej ale cóż ona winna co miała począć gdy tak się stało.
Cała rodzina młodzieńca polubiła i od tej pory chłopak już śmiało przychodził do domu swej ukochanej.
Po niedługim czasie weselisko było.
20.04. 2011 Jadwiga Matusiak
Burza Niebo pociemniało wiatr zerwał się szalony drzewa kłaniały się w pas a w oddali ciemność pękała złowrogim łoskotem.
Wśród symfonii błyskawic struny deszczu się lały ulice zalane, szumiały rwącym potokiem, zniewolone powietrze przez burzę, oszalało, wiatrem uniesione.
Potem nagle ucichło niebo rozjaśniało jakby pękło w połowie i oblało się w tęczę w przepięknych kolorach Jadwiga Matusiak Chodecz 05. 08. 2011r.
Chandra Siedzę sobie w domu sama chyba chandrę mam za oknem deszcz o parapet gra w taki szary deszczowy dzień w moim sercu smutek gości czy zostanie już tak.
Nie chce mi się dziś nic ale czas tak szybko gna i jesień puka do mych drzwi nie wiem na ile starczy mi tych chwil.
Więc wstaję i idę w pogodę czy w deszcz dziś jest mi dobrze, jutro znów źle trudno tak samotnie żyć gdzie czas się snuje od dnia do dnia.
A marzenia takie mam chciałabym podróżować zwiedzać świat i garściami pięknie życie brać zobaczyć coś nowego przemierzyć cały kraj od Bałtyku aż do Tatr.
Chciałabym więcej przeżyć brać z życia co się da zatrzymać w swej pamięci każdy dzień by wspominać w szary deszczowy dzień.
Jadwiga Matusiak Chodecz 10. 10. 2011r.
Chwila strachu Siedzieliśmy zalęknieni patrząc na siebie pierwszym dreszczem strachu jak byśmy chcieli odnaleźć siebie.
W pewnym momencie wiatr łoskotem otworzył okno przeleciał przez pokój zniewolone powietrze oszalało jakby chciało dodać nam strachu.
Nagle ucichło oblekając strach w spokój i nic się nie wydarzyło ogarnął nas spokój uniósł się zapach tajemniczej miłości.
Musisz już odejść bo czas Cię ponagla swoje życie masz już poukładane a serce Twoje musi mieć spokój.
Więc musze wiedzieć że Ty już tu nie wrócisz ja muszę znaleźć miłość dla siebie.
Wrzesień 2011r.
Czekanie Czekałeś na mnie nie wiedząc czy przyjdę
Ja szłam do Ciebie w nieznanej chwili w dzień pochmurny pod parasolem.
Czekałeś na mnie nie wiedząc czy przyjdę.
Ja w niepewności szłam w noc szarą wśród ulic migocących lamp jak drogowskazem szukałam i szukałam blasku Twych oczu.
Czekałeś na mnie nie wiedząc czy przyjdę
Ja w marzeniach pragnęłam Cię spotkać nie miałam odwagi by podejść do Ciebie wiem że byłeś Twój cień odszedł ja zostałam sama i bardziej samotna.
3.10.2011r.
Do gwiazd Takie ciche marzenie jedno mam, skąd się wzięło nie wiem chciałabym stanąć na szczycie naszych gór Tatr.
Nie wiem czy spełni mi się to marzenie nie każdy ma tyle szczęścia by spełniły się jego marzenia ale gdybym była tam chciałabym ręką dotknąć gwiazd.
Marzenia piękne są tego nikt nie może zabrać nam a nieraz potrafią się spełniać, gdy będę tam wysoko wśród gór, gdzie gwiazdy będą tuż, tuż chciałabym poczuć oddech Boga i podziękować mu za wszystko co nam dał.
Czasem czuję że wielka dal i to co nie osiągalne jest gdzieś bliska wśród nas tylko trzeba uważnie patrzeć i można dotknąć wszystkiego co Bóg nam dał.
Jadwiga Matusiak Chodecz 05. 12. 2011r.
Dożynki 2011 Jak obyczaj mówi stary według ojców naszej wiary w naszej parafii dożynki zawsze się odbywały.
W pewną sierpniową niedzielę msza dożynkowa odprawiona została w naszym kościele. Po mszy orszak wspaniały wyruszył do lasu nad chodeckie jezioro gdzie dalszy ciąg tej imprezy odbył się wreszcie.
Cały orszak poprowadziła orkiestra strażacka w takt jej grania wszyscy do lasu maszerowali.
Orszak ten otwarła piękna kareta wstążkami przybrana w dwa kare konie zaprzęgniona w karcie starosta ze starościną w towarzystwie proboszcza naszej parafii.
Za karetą korowód wspaniały kobiety w pięknych strojach ludowych niosły wieńce dożynkowe co z mozołem same wyplatały i bochnów chleba też nie brakowało dumnie na tacach nieśli je gospodarze, to pierwszy chleb z nowych plonów upieczony.
A za tym orszakiem reszta mieszkańców maszerowała widok był wspaniały bo to święto, to były dożynki więc poszły matki poszły i dzieci niech ten dzień się święci.
Gdy orszak na miejsce dotarł słychać było oklaski tam wiara co na orszak czekała tak wszystkich powitała.
Na estradzie pan burmistrz w towarzystwie radnych niecierpliwie czekał by wszystkich serdecznie powitać.
Schodkami powoli schodziły panie z wieńcami dożynkowymi a było ich co niemiara więc na estradzie prezentowały wieńce starannie gospodarze bochny chleba na ręce burmistrza składali wierząc że burmistrz chlebem dzielić sprawiedliwie dzielić będzie i że nikt w tej gminie głodnym chodzić nie będzie.
Pan burmistrz gospodarz gminy powitał wszystkich serdecznie, za dary podziękował chleb podzielił sprawiedliwie i panie chleb rozniosły wśród ludzi siedzących na trawie, nikomu chleba zabraknąć nie może.
Orkiestra jeszcze huczniej zagrała a wszyscy na jadło i picie zaproszeni zostali, co gospodynie kół wiejskich na tą okazję przygotowały.
Potem były występy zespołów ludowych młodzieży szkolnej i zabawa trwała do białego rana.
Przecież to piękna tradycja naszych ojców niech będzie zawsze z pokolenia na pokolenie przekazywana.
Jadwiga Matusiak Chodecz 20. 09. 2011r.
Jesień Złota polska jesień złote liście lecą z drzew wirują wiatrem niesione szeleszczą pod stopami idąc aleją drzew.
Jesień to pora bardzo smutna cała przyroda układa się do snu ptaków coraz mniej pola pustoszeją i chłód przejmuje Cię na wylot.
Jesień dni coraz krótsze czasu coraz więcej rozmyślania nie ma końca samotność coraz bardziej boli.
Myśli różne rodzą się w głowie jak tu dalej żyć spoglądam w okno, księżyc w pełni i niebo pełne gwiazd.
Choć jesień życia mnie dogania, to nie chcę go spędzić sama. Marzę by szczęście wypełniło serce me.
Jadwiga Matusiak Chodecz 14. 09. 2011r.
Lato lato Lato gorące lato i słońce lato wiatrem śpiewa lato w kwiatach mieszka szumią pięknie drzewa pola pełne zbóż lato już ? już.
Latem weselej jest wiatr włosy rozwiewa uśmiech na twarzy jest lato na uczuciach naszych gra o miłości daje znak lato wokół nas lato żyje w nas.
Lato moich marzeń budzi w sercu tę nadzieję ze znów spotkamy je latem raj na ziemi jest i piękniejszy każdy dzień.
Lato lato kochaj mnie jak nikt lato lato kochaj tak niech serca dwa biją jeden rytm.
Piękne dni przemijają w mig jak kolorowe sny budzą w sercu tę nadzieję że za rok znów lato będzie tu.
Bo gdy lato jest to piękniejszy cały świat i słońce ma swój blask lato lato zostań nam ale za horyzontem nieuchronnie mija czas i nasze lato żegna nas.
15.08.2011r.
Marzenia Gdy doskwiera mi samotność i deszcz o szyby smutną melodię gra, wtedy biorę pióro w dłoń i piszę.
Nie trzeba mi wielkich słów by marzenia moje zrozumieć każdy mógł.
O miłości marzę by mnie kochać ktoś mógł bo kiedy miłość w sercu jest to piękniejszy każdy dzień.
Miłość jest jak kwiat róży o którą trzeba zawsze dbać siedzę i marzę o swej miłości bez niej jest mi źle smutny jest ten świat.
Moje serce jest w rozterce gdzie ta miłość jest i znów odpływa gdzieś kolejny dzień wiem że spotkam ją miłość z mojego snu ona będzie moją już.
Kochać zawsze kogoś trzeba ale jeszcze piękniej jest gdy ktoś kocha Ciebie też.
Jadwiga Matusiak Chodecz marzec 2011r.
Mija czas Mija czas, mija kolejny dzień a ja widzę wciąż stary świat szkoda, że nie można cofnąć tamtych lat może dziś inaczej było by.
Odchodzi miłość zostaje smutek i żal tak szkoda minionych lat dziś pewność mam że los tak chciał.
Dziś życie zaszło mi mgłą wciąż zastanawiam się jak by to było bez zmartwień i trosk.
Życie nas uczy ile stron ma świat tak bardzo żal złudnej nadziei, że już nigdy nie będzie tak jak za dawnych lat.
Były piękne dni, gdy uśmiech na twarzy był beztroskie życie szczęściem obdarzało nas. Dziś jesień życia dogania nas a życie wcale nie rozpieszcza nas.
Więc zastanawiam się dlaczego kwiat w cieniu usycha, a w blasku słońca tak pięknieje. Może spełnią się moje marzenia i nie zaznam smutku już, a los odmieni moje życie. Jadwiga Matusiak Chodecz 10. 11. 2011r.
PAMIĘTNIK Mój pamiętnik to w nim skrywam myśli swe Już od dawna jest jak moje przeznaczenie czego nie mogę opowiedzieć w nim opisuję uczucia swe Ten pamiętnik jest jak lekarstwo potrafi ulżyć uczuciom mym Jest jak moja dusza co o wszystkim wie i moje serce ukoić chce. Jeśli samotność stanie się siostrą nudy, smutku i łez Należy zadać sobie pytanie gdzie upłynnić uczucia swe ? No właśnie mój pamiętnik od tego jest .. Gdziekolwiek jestem cokolwiek robie, jakich uczuć doznam to w nim opisuję tylko o sobie O swych marzeniach , uczuciach nadziei i miłości warto pisać jest Morze kiedyś ktoś przeczyta ten PAMIĘTNIK I wspomni imię Me Bo życie jest tylko tchnieniem nie spełnionym do końca MARZENIEM Jadwiga Matusiak 2013r
MIŁOŚĆ Czym jest miłość? powiedz SERCE Czym jest miłość? szepnij skrycie. MIŁOŚĆ --- czy to chwilowy szał, czy to bajka, czy ballada, czy morska głębina do której tak trudno dotrzeć do samego dna MIŁOŚĆ to pochmurny dzień to burza i deszcz. MIŁOŚĆ to słońce które ma piękny blask. MIŁOŚĆ to całe nasze życie. Spróbuj bez miłości żyć a przekonasz się jak puste życie jest . Miłość nie ma początku ani końca ona była jest i będzie, jest cierpliwa zawsze ufająca, wszystko potrafi znieść. Życiu nadaje sens, a my nie zawsze potrafimy ją zrozumieć. Miłość jest piękna , czasem przyjemna lecz tylko wtedy, gdy jest wzajemna Ale jedno jest w życiu pewne Nie buduj miłości na pisku przyjdzie fala i zmyje ją precz żaden ślad nie zostanie. jedynie tylko smutek i pełno łez Lecz dla miłości My żyjemy dla miłości łzy ronimy dla miłości serca nam biją Z MIŁOŚCIĄ chcemy ŻYĆ Jadwiga Matusiak 2013r
Moje ciche marzenie Gdy nadchodzi wieczorny czas Gdy pustka i samotność ogarnia mój dom To dobry czas by pomyśleć jak życie zmienić na lepszy czas. Rozmyślałam nad tym długo Jak znaleźć przyjaciela ? Wymyśliłam ---- znalazłam W jaki sposób -- to moją słodką tajemnicą jest. Po pewnym czasie spotkaliśmy się, rozmowa była miła, nie kończyła się. Ta pierwsza chwila w przyjaźń się zamieniła. Spotkania i rozmowy telefoniczne były coraz częstsze Nasza przyjaźń zamieniła się w coś więcej i to miłe jest już samotność nie dotyczy mnie . Dziś oboje mamy wspólne plany po to żeśmy się spotkali By odrzucić samotne dnie i noce by wspólne życie ogarnęło mnie Bo świat jest piękny , to jak samemu przez to życie iść !!! We dwoje raźniej jest i to piękne jest !!! Jadwiga Matusiak 2013r
DUDAŁA
Tutaj, przed laty dwustu bez mała, groblą na strudze1 staw uczyniono. Jego się woda na koło lała i jego siłą ziarno mielono.
Znojny tu żywot wiódł młynarz stary, bo mu i siły wciąż ubywało. W młynie2 się wszystko psuło bez miary, wadliwe koło głośno dudniało.
Być może ludzie z tego powodu obejście jego Dudałą zwali, a może przez to, że żonkę młodą o brak wierności mu posądzali?
Do jego chaty w czasach minionych, nie znając prawie tutejszej mowy, wędrowców dwóch przybyło znużonych, a był już wieczór mroźny ? zimowy.
Dziwnym wprost było, że tak strudzeni w tobołkach nieśli coś tak ciężkiego, że się pod nimi gięli ku ziemi, a nie rzucili w drodze żadnego.
Widocznie cenne dźwigali łupy, co im nad zdrowie drogimi były. Gdy już stukali do drzwi chałupy, zgłodniałe wilki spod lasu wyły.
Dosyć gościnnie przyjęci byli, młynarka sama ich kurowała. Oni za wszystko złotem płacili i wiosna szybko się przybliżała. Kiedy już słonko śniegi stopiło, choć niespokojne to były czasy, gdy tylko sił im więcej przybyło, poszli ku swoim za wody, lasy.
Skarby gdzieś swoje ukryć musieli, bo obawiając się złej pogody, ze sobą tylko niewiele mieli, gdy opuszczali progi zagrody.
Sami już nigdy tu nie wrócili i tylko struga jak niegdyś płynie. Groblę już dawno deszcze rozmyły, trawą porosły ślady po młynie.
Pół wieku temu w tę okolicę podobno jakiś Francuz zawitał i porównując teren ze szkicem, miejscowych ludzi wokoło pytał,
o to, gdzie miejsce zwane Dudała, potem ? gdzie młyn stał i gdzie topola, a może wierzba, która tu miała rosnąć przed laty na skraju pola.
Lecz wtedy nikt z nich już nie wydolił, aby to miejsce wskazać dokładnie. Inni dla samej płochej swawoli okłamywali jego nieładnie.
Zrozumiał wreszcie, że jest zbyt trudno znaleźć, co pradziad jego zaniechał, więc porzucając marzenia złudne, swój szkic zostawił, a sam odjechał4.
Kiedy się o tym rozeszły wieści, Chodecz zasłynął jak Eldorado. Poszukiwacze motyki znieśli lub dźgali ziemię wokoło szpadą.
Ucierpiał przy tym kurhan pobliski5, w którym przodkowie urny składali. Ludzie łakomi na łatwe zyski ogromne dziury w nim pokopali.
Niejeden przy tym znalazł skorupkę lub cały garnek lepiony z gliny, a gdy w nim ujrzał popiołu kupkę, tłukł go ze złości, choć bez przyczyny.
Dziś znów tu cisza błoga panuje, wśród której drzemią stare sekrety. Nikt jej nie mąci, kto piękno czuje i umie cenić jego zalety.
Mimo to, jeśli jesteś już blisko, nie niszcząc jeżyn ani leszczyny, pn? się pod górę przez cmentarzysko, aby popatrzyć z jego wyżyny.
Wtedy zrozumiesz, ile mozołu ludzkie istoty kiedyś włożyły, aby swych przodków tutaj pospołu uczcić pomnikiem dużej mogiły.
Chodecz, grudzień 1971
CHAŁUPECZKA Z HELENÓWKA
Nie ma na mapie, ale jest na świecie miejsce, co w Chodczu wskaże każde dziecię. Już przed stu laty się tu nim zachwyca syn Pana Stefana Boryssowicza.
Trzynastym dzieckiem był Teodor w domu, sam do powstania przystał po kryjomu. Miał osiemnaście lat ? życia początek, potem był wyrok: Sybir ? lat dziesiątek.
Wytrwał ? i tutaj, gdzie zbierała żniwa straszna cholera ? z pomocą przybywa. Wsławił się także w Europie całej talentem, jako lekarz doskonały.
On to chaszczami porośnięte zbocze począł zamieniać w ustronie urocze i swego rodu siedzibą uczynił, ozdobił parkiem i pałacem (mini).
Wart Pac pałaca? ? jak Helena, która godnie ? wszak prawa Teodora córa ? o wszystko dbała, nowy las sadziła i dzieląc ? wybór krewnym zostawiła.
A dziś jej dzieci w części Helenówka pobudowali domek-łamigłówka, co Baby Jagi chatkę przypomina, lecz tu nie piernik na dachu ? to trzcina.
Również nie wsparty jest na łapie kurzej, tylko na skarpie ? na kamiennym murze. Dach jego cały w różne strony krzywy, a w środku bajka ? widzisz same dziwy!
Choćbyś obejrzał w życiu kawał świata, nie spotkasz takiej jak ta dziwo-chata. Piórem zbyt trudno o niej opowiedzieć, by Chałupeczkę poznać ? trza ją zwiedzić.
Z jej okien widać chodeckie jezioro, które w dniu każdym, każdą roku porą, pięknem urzeka mieszkańców i gości. Jemu i Świteź urody zazdrości!
I znów jak dawniej ? jak za czasów dziada, wszystkim podziwiać ten kącik wypada, bo jest prawdziwą perłą w Chodczu całym, mieście kochanym, chociaż takim małym.
Chodecz, lipiec 1978
CZY TO DZIWNE?
Żonie swej poświęcam
Przystanęła przy mnie Muza. Cichy jej szept uchem czuję: ?nie odwlekaj tego dłużej, ja ci słowa podyktuję?.
Rzadko człeka to spotyka, by się takie Coś prosiło i trzy grosze swoje wtyka tam, gdzie dziś by ich nie było.
Ja jej na to: ?cacy, cacy?, wszak nie pora na te sprawy. Mam dwie ręce pełne pracy, tom tych szeptów nie ciekawy.
Na coś jednak się zanosi, chciałbym wyczuć, w czym jest sprawa. Raz namawia mnie, raz prosi, coś aż nazbyt mi łaskawa.
Jeszcze pracy nie przerwałem, kombinuję, gram na zwłokę. Nieraz z nią kłopoty miałem, komuś nawet wyszła bokiem.
Lecz mnie nadal napastuje, jak Cyganka wróżbą nęci, że ulegnę, już to czuję, choć nie miałem zrazu chęci.
Więc namowom ucha daję, pojedyncze słowa chwytam. Już na kartce to zostaje zapisane, a więc czytam:
?ja się tobą opiekuję, byłam nieraz ci natchnieniem. Przykro, że się mnie traktuje jakbym była tylko cieniem.
Przyznam ? Panu Bogu trzeba dać pierwszeństwo ? coś poświęcić. Lecz Kupale ? dobre nieba! Lub do Łady tak się wdzięczyć!
Zjawę Strzygę przypomniałeś, której oby już nie było. O mnie wspomnieć nie myślałeś, nawet ci się to nie śniło!
A ostatnie twe wybryki? To już się z rozsądkiem m?a. Wybierz zatem ? Angeliki, bale, Ele pierwsze, czy ja?
Wiele lat minęło, przeto nie bez racji ci się żalę. Zrozum ? jestem też kobietą. To ci nic nie mówi wcale??.
Szybko pamięć przywołałem ? prawdę mówi rzeczywiście. Zbyt długo to odkładałem, czas naprawić, oczywiście.
Więc skruszony w pierś się b?ę, w dłoń całuję swe kochanie. Poprawię się, obiecuję ? tak tłumaczę zaniedbanie:
?Chęci dobrych mam ja wiele, ale czas tak szybko płynie mnie przy Tobie, mój Aniele, że nim zacznę, już dzień minie.
Tyś mi pierwsza przed innymi, tylko godnych słów nie znałem, by Ci radość sprawić nimi, więc je wokół rozdawałem?.
Niebo się rozpogodziło (Długo chmurki nie zobaczę), Muza łezkę uroniła, ja przerwaną kończę pracę.
Chodecz, styczeń 1980
GRZYBIARZE
Nieczęsto można znaleźć borowika, co młodsi nigdy rydza nie widzieli. Lasy się kurczą, starodrzew zanika, a nas, jak wilka, coś ciągnie do kniei.
Czekamy zimę, wiosnę i cześć lata, by ? kiedy przyjdzie odpowiednia pora ? wstawać przed świtem, przebyć choć pół świata, a znaleźć czasem tylko muchomora.
Nieraz zmoknięci, głodni, wyczerpani, wlokąc z wysiłkiem już nogę za nogą, musimy przyznać, żeśmy zabłąkani, bo leśne ścieżki tak nas zmylić mogą.
Lecz nie zdradzamy naszym towarzyszom, jak nas ucieszył ich widok z oddali, skrywamy radość, więc tylko usłyszą, ile tam grzybów myśmy uzbierali.
I z dumą koszyk ku nim pochylamy ? są czarne łebki, maślaków bez liku i smaczne sójki i gąski stadami, jest też borowik ? pośrodku w koszyku!
Grzybiarz zna grzyby, zbiera je w skupieniu. W jego koszyku są różne kolory i smaki różne, które w połączeniu dla podniebienia ? to same walory!
Większość z tych grzybów różne nosi nazwy, gdy nie znasz dobrze ? nie ufaj pozorom. Nic smakowaniem nie odróżnisz, każdy psi ma truciznę mocno utajoną.
Z atlasem grzybów, jeśli początkujesz, wchodź w las i jeszcze pytaj się grzybiarza w każdym momencie, gdy niepewność czujesz lub odpoczynku okazja się zdarza.
Na odpoczynek dłuższy szkoda czasu, tylko łyk picia, mała kromka chleba, a nogi same niosą znów do lasu, bo do pełnego kosza zbierać trzeba.
Wreszcie należy powrócić do domu. Przed nami znowu jest drogi pół świata i obieranie ? nie oddam nikomu tej przyjemności ? póki służą lata.
Listopad 1994
JAK POWSTAŁA TA KUPAŁA
Za tamtych czasów zawsze się czciło imię kolegów w firmach ? przy pracy. Było wesoło i wszystkim miło, tak ucztowali wszyscy rodacy.
Kiedy się w trakcie petent pojawiał, wiedział, jak wielką gafę uczynił. Grzecznie przepraszał, z wolna się cofał, wprost bił się w piersi, że tak zawinił.
Czasem ktoś powstał, by go obsłużyć, niech wie sierota, że litość mamy i dobre serce, by mu usłużyć w takim momencie! Widzicie sami!
Podobnie było w naszym zakładzie. Już o dwunastej imię Jerzego było na ustach całej obsadzie zaopatrzenia i technicznego.
Z upływem godzin troska powstała, jak tu urządzić Janom przyjęcie? Aż ze dwudziestu jest ich bez mała, żadnej roboty przy takim święcie!
Trzeba by zająć w lesie polanę, bo na jeziorze wyspa ? odpada! Można by kogoś zgubić nad ranem, tak być nie może i nie wypada!
Lecz na polanę mogą przyjść goście, nic to nie szkodzi, mile widziani. Jeszcze plakatem wszystkich zaproście, przecież kanapki przyniosą sami!
Wszystkim ognisko przygotujemy, by mogli ogrzać swoje kiełbaski. Harmonię z sobą też przyniesiemy, będą bajania, śpiewy, oklaski!
Na dzisiaj dosyć ? zróbmy zebranie koniecznie jutro i omówimy wszystkie szczegóły, jakie zadanie kto weźmie, komu co przydzielimy.
Tak burza mózgów się rozpętała, wciągniem do pracy młodzież klubową. Mikrofon może by szkoła dała, jeszcze kapelę jakąś ludową.
Urząd da przydział nam na kiełbasę oraz estradę w lasku przy wodzie. Mietek dowiezie drewno przed czasem i on ogniska pilnować może.
Jeszcze, by pieśni jakieś powstały, niech pisze każdy, kto chce i umie. Legendy, bajki, dobre kawały, to wszystko będzie przyjęte w tłumie.
Włodek wypisze nam ogłoszenia, a na nich program imprezy cały. Pod jakim hasłem słać zaproszenia? To oczywiste ? z nazwą ?Kupały?!
Przyjęto chętnych, by udział wzięli: Pani Teresa z młodzieży krocią, Pan Janikowski ? szef swej kapeli, wianków sznur cały i kwiat z paprocią!
Przez dni sześćdziesiąt wszystko zrobiono. Legendy, pieśni wokół zebrano, próby, ćwiczenia przeprowadzono. Co brakowało ? to dopisano.
Zabawy, pieśni, wianków puszczanie, ognisko, tańce, harce, oklaski. A o północy ? kwiatu szukanie i znowu tańce trwały do brzasku!
Połowa Chodcza i okolicy była widownią, czyniła harce. Brali w tym udział i urzędnicy, i firm zarządy, młodzież i starce!
Takiej zabawy dotąd nie znano, bez haseł, hołdów, władzy nie czczono. Głośno powtórki się domagano za rok ? i pomoc postanowiono!
Trzydzieści pięć lat teraz upływa i dzieje się nam różnie zmieniały, jednak co roku wciąż się odbywa impreza z nazwą naszej Kupały.
Przypomnieć tutaj jeszcze wypada, że tę najkrótszą noc w roku czciła już prapraprzodków naszych gromada i tę tradycję nam zostawiła.
Ładnie to w Starej baśni przedstawił Józef Kraszewski, stąd przykład mamy. I w takim stylu każdy się bawił, dzisiejszą młodzież też zachęcamy.
Chodecz, 2011
STRZYGA
Za dawnych czasów, o których stary tylko dąb w Zb?ewie pamiętać może, pośród polany w borze bez miary stał Strzyga, czyli kamienny bożek.
Z czyjej on ręki dostał swą postać, jaka dźwignęła go w górę siła, od kogo imię zjawy mógł dostać? To tajemnica wieków okryła.
Do dzisiaj jednak z jego imienia wioska tamtejsza Strzygi się zowie. O dawnych dziejach bez zatajenia niechaj legenda ta nam opowie.
Z głową okrągłą w tułów wciśniętą był stóp trzynaście wysoki cały, twarz miał okrutną, wcale nie świętą, jakby z niej stale gromy padały.
Strzyga panował ? na tę krainę zsyłając mory, nagłe konania, pożogi, wojny i klęski inne, bo takie były jego zadania.
Drżał przed nim ludek spokojny, cicho składał ofiary i bił pokłony, bał się rozgniewać przeklęte licho, wymyślał gusła i zabobony.
Nikt nie wie, ile wieków tak było, lecz kiedy Bolko tron objął cały, nowego Boga osiedlał siłą w miejsca, gdzie stare dotychczas stały.
Dotarły sługi jego do Strzygi, lecz tu niełatwe mieli zadanie. Najpierw dość dużo było fatygi, aby go dźwignąć na wielkie sanie.
Następnie wołów pokaźne stado ciągnęło śluzę z bożkiem ku wodzie. Za nimi wioska całą gromadą szła z ciekawością wielką i w trwodze.
Gniewny był Strzyga za swą zniewagę i wyczekiwał stosownej chwili, kiedy dwaj knechci przez nieuwagę w pochodzie zbytnio się doń zbliżyli.
Wtenczas się szybko na bok przechylił, na ziemię stoczył i obu zdusił. Zmarli oboje w tej samej chwili. Miejsce to Mstowem się zwać dziś musi.
Sługom na miejscu pogrzeb sprawiono nowym obrządkiem ? przez pogrzebanie. Woły na nowo w jarzma wprzężono, by dalej ciągły z bożyszczem sanie.
Wlekli go z większą uwagą teraz, lecz któż przewidzi wszystkie przeszkody. Wszak człeka rozum za mały nieraz, gdy ze złą mocą idzie w zawody.
Strzyga niechętnie opuszczał gaje, wśród których powstał oraz panował, kiedy minęli już borów skraje, aż do połowy w piasku się schował.
Daremnie woły karki prężyły, rwały powrozy, ciężko stękały. Dokończyć dzieła brakło już siły, bo ludziom także ręce pomdlały.
Odpocząć trzeba ? tak rozmawiają, a więc pod borem biwak rozbili. Jedni ognisko już rozniecają, dwoje inne prace czynili.
Na duży ogień miechem dmuchają i grzeją jakieś żelaza stare. Potem w nie szybko młotem pukają i leją wodą, bo widać parę.
Po tym biwaku pamięć została od dziadów ? wnukom, z ojca do dziecka. Dziś dumna z tego jest wioska cała i nosi nazwę Huta Chodecka.
Snem pokrzepieni nazajutrz z rana oraz modlitwą i jadłem sytym, na wpół złamali bożka-bałwana, dłutem i klinem młotami wbitym.
Stąd Bogołomi nazwa powstała i do tych czasów jest znana jeszcze, a woły Strzygę we dwóch kawałach do wód jeziora dowlokły wreszcie.
Po stromym brzegu łatwo już było kulnąć w głębinę te oba głazy, lustro jeziora się otworzyło z pluskiem potężnym jak grom dwa razy.
Myśleli ludzie, że z nim skończyli, bo ślad nie został żaden na wodzie, lecz się zawiedli ? tym się zmylili ? wciąż nieszczęściami nękał ich srodze.
Odtąd już dziewięć wieków minęło, jak utopiony w Głęboczku leży, lecz i w głębinę ? jego to dzieło ? zbiera ofiary i grozę szerzy.
Ktokolwiek płynie po tym jeziorze, choćby nie wierzył w legendy słowa, kiedy się chmura z wiatrem ukaże, niechaj się spiesznie na brzegu chowa.
Nie każdy bowiem ustrzec się zdołał i dziś już sobie przebywa w niebie, jeśli go Strzyga zwabił i wołał, a był zbyt śmiałym i pewnym siebie.
Chodecz, czerwiec 1975
Przedstawiamy, odwiedzającym nasze strony niezwykły fragment zbiorów kolekcjonera z szeregów naszego Bractwa. Na pewno każdemu z nas przychodzi zaraz na myśl kilka popularnych zbiorów kolekcjonerskich, jak filatelistyczne czy numizmatyczne ale w tym wypadku to kolekcja wyjątkowa. Zapewne nikt z Państwa nie miał okazji zobaczyć takiego zbioru polskich, służbowych nakryć głowy. W pierwszej kolejności są to nakrycia z okresu PRL-u. Zadziwia ich różnorodność dostępna w ramach jednego zawodu lub formacji, służyły do ochrony głowy w różnych warunkach oraz podkreślała przynależność. Używane były tak niedawno a już stają się unikatami trudnymi do zdobycia, cieszy nas, że jest ktoś kto chroni je przed zapomnieniem. Zaczeliśmy od formacji straży pożarnej, Milicji Obywatelskiej, przyszła kolej na kolej czyli PKP. Zobaczymy również PKS, PLL, ZHP, straż przemysłową. Ozdobą kolekcji są czapki górnicze z kolorowymi pióropuszami, zapewne niewielu chodeczaków-kujawiaków wiedziało dlaczego pióropusze są w różnych kolorach.
View the embedded image gallery online at:
http://www.bmzch.pl/zw9i%c4%85zani-z-ziemi%c4%85-chodeck%c4%85.html#sigProGalleria32ed0c3dcc Strona 1 z 2
|
TReXShow - żywy dinozaur - sprawdź! | Administracja
