Teodor Boryssowicz (28.11.1843-1915) urodził się w Poletukach w rodzinie szlacheckiej herbu Dryja. Uczęszczał do gimnazjum w Witebsku, a następnie w Słucku. W 1862 roku rozpoczął studia na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Petersburskiego. Przerwał naukę by wziąć udział w powstaniu styczniowym w oddziale gen. Sierakowskiego. Wzięty do niewoli spędził 1,5 roku w więzieniu, potem 4 lata na Syberii.
Po uzyskaniu amnestii osiedlił się w Warszawie, gdzie studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego i w 1873 roku uzyskał stopień lekarza za pracę Przyczynek do fizjologii serca u żaby. Rozgłos zdobył jako ginekolog i współzałożyciel pierwszego nowoczesnego zakładu ginekologicznego w Warszawie (1890, klinika przy ul. Hortensji, potem Marszałkowskiej 45). Prowadził szeroką praktykę lekarską, także jako chirurg. Wysokie dochody pozwoliły mu na zakup kamienic i placów w Warszawie. Po ślubie z Heleną z Romanowskich, Teodor Boryssowicz stał się właścicielem posiadłości w Chodczu w roku 1888, gdzie jego teść, Alfons Romanowski, był lekarzem okręgowym i miejskim. Nad jeziorem chodeckim wystawił willę wraz z oficyną. Kupił także place budowlane i 45 hektarów gruntów podmiejskich, które weszły w skład ?Borku Boryssowicza?, jak określano jeszcze w okresie międzywojennym las w Mielinku. Poza prowadzeniem praktyki lekarskiej w Chodczu, Boryssowicz badał właściwości lecznicze źródeł tryskających ze skarpy jeziornej. Zebrany przez niego materiał obejmował również informacje dotyczące flory przyjeziornej i właściwości mikroklimatycznych jeziora chodeckiego. Wyniki badań miały przydać się do otwarcia uzdrowiska w Chodczu. Plany te przerwał wybuch I wojny światowej. W pierwszych dniach wojny Boryssowicz opuścił Kujawy i na wezwanie carskiego dworu udał się do Rosji, by tam, w gronie znakomitych lekarzy europejskich, asystować przy porodzie. Niestety nigdy nie powrócił do kraju. Zmarł w Lipecku w wieku 72 lat.
Stanisław Boryssowicz urodził się w 1883 roku. Był synem Teodora i Heleny z domu Romanowskiej. Inżynier mechanik. Opracował program rozwoju gospodarczego Polski, oraz motoryzacji kraju. Działacz POW.
W roku 1914 organizował chłopskie spotkania wyzwoleńcze spod zaborów na Kujawach. Był burmistrzem Chodcza w latach 1917/18, jednym z inicjatorów budowy pomnika Tadeusza Kościuszki w tym mieście. Wystąpił we wrześniu 1917 roku do władz powiatu o zgodę na odbycie spotkania przygotowawczego do obchodów 100-lecia śmierci Naczelnika Sił Zbrojnych. Wybrano go członkiem Komitetu Obchodu Kościuszkowskiego. 15 października 1917 roku po odsłonięciu pomnika burmistrz Stanisław Boryssowicz wygłosił odczyt pod tytułem ? Kościuszko jako wojak i reformator?.
Był prezydentem Włocławka. Gościł w roku 1919 generała Józefa Hallera powracającego do kraju. W roku 1920 ochotniczo zgłosił się do wojska i walczył jako artylerzysta amunicyjny w wojnie polsko-bolszewickiej. Piastował urząd starosty Kielc i Sieradza. Był dyrektorem Funduszu Pracy w Łucku na Wołyniu. Żonaty z Zofią z domu Paszkiewicz. Zginął w roku 1940 w Równem.
Jan Boryssowicz (1914-1939) syn Stanisława i Zofii. Student medycyny ,podchorąży,ułan 25p. Zamordowany przez ukraińskich nacjonalistów w Janowej Dolinie na Wołyniu.
Witold Boryssowicz urodzony w 1912 roku syn Stanisława i Zofii z wykształcenia prawnik, dyplomowany rotmistrz Szkoły Podchorążych w Grudziądzu. Pracował jako członek przedstawicielstwa II RP w Kownie na Litwie. Brał udział w kampanii francuskiej w roku 1940 i włoskiej 1943-1945 jako oficer II Korpusu gen. Andersa. Zmarł w Londynie w 1993 roku. Urna z jego prochami jest pochowana na cmentarzu w Chodczu.
